polski   English  
 

Biblioteka Kolekcji Prywatnych

polski   English  

Zawęź wg atrybutów

Zawęź wg kolekcji

Języki opisu

Wyniki wyszukiwania

Szukane:
[Opis = "Panorama Torunia widziana z lewego brzegu Wisły. W centrum widoczna sylwetka gotyckiego kościoła pw. św. Jakuba. Po prawej wieża neogotyckiego kościoła garnizonowego, pw. św. Katarzyny. Kościół św. Jakuba na Nowym Mieście w Toruniu. Położenie kamienia węgielnego pod budowę nastąpiło w 1309 roku, do ok. 1340 ukończono budowlę w zasadniczym zrębie, następnie od 1359 do 1 połowy XV wieku stopniowo dobudowywano boczne kaplice. Kościół jest wybitnym przykładem ceglanej architektury gotyckiej, ma rzadko stosowany na Ziemi Chełmińskiej układ bazylikowy z łukami odporowymi (ukrytymi pod dachami naw bocznych). Od połowy XIV wieku przy kościele osadzono zakon cysterek (które później przyjęły regułę benedyktyńską), które zostały stąd usunięte w połowie XVI wieku, a kościół objęli protestanci. Od 1667 do 1833 świątynia ponownie służyła benedyktynkom. Z tego czasu pochodzi większość wyposażenia wnętrza - ołtarz główny, ołtarze boczne, dekoracja kaplic bocznych, łuk tęczowy, podczas gdy wszystkie najstarsze, gotyckie dzieła sztuki w kościele pochodzą z rozebranego na pocz. XIX wieku kościoła dominikanów w Toruniu. Kościół garnizonowy p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toruniu. Świątynia została wybudowana na miejscu dawnej średniowiecznej kaplicy św. Katarzyny z 1360 r. rozebranej w 1814 r. Neogotycki kościół znajduje się pośrodku Placu św. Katarzyny na Przedmieściu św. Katarzyny (dawny Wilhelmstadt) w sąsiedztwie Nowego Miasta Torunia. Świątynia zaprojektowana przez berlińskiego architekta Schönhalsa w latach 1894-1897 posiada najwyższą wieżę w mieście o wysokości 86 metrów. Do 1920 r. świątynia pełniła funkcję ewangelickiego kościoła garnizonowego armii pruskiej, a następnie katolickiego kościoła garnizonowego Wojska Polskiego. Jest to jedyny toruński kościół z transeptem. Jednonawowe wnętrze przekryte jest sklepieniem gwiaździstym. W środku przeważa wyposażenie neogotyckie, częściowo zmienione po 1920 r. m.in.: ołtarz główny z figurą Chrystusa Zmartwychwstałego, polichromie ścian wykonane przez Kazimierza Miterę oraz ołtarz polowy w północnym ramieniu transeptu. Na zdjęciu widok kościoła od strony południowo-wschodniej."]